Zgadzam się, że nie ma czegoś takiego jak „bezstresowe wychowanie”, bo albo jest wychowanie, albo jest hodowla. Tatuś nie powinien był robić publicznych scen, tylko postawić sprawę jasno: stoimy drugi raz w kolejce, bo czegoś zapomniałeś (każdemu się zdarza), albo ponosisz konsekwencje swojego roztrzepania i zostajesz bez lizaka. Pani, która chciała być bardzo poprawna politycznie, nie powinna była podważać przy dziecku autorytetu ojca (jaki by on nie był). Swoją uwagą zrobiła więcej złego niż dobrego. Reagować trzeba wtedy, gdy mamy pewność lub mocne podejrzenia, że w rodzinie jest przemoc (jakakolwiek) – najgorsza jest obojętność.
↧